De nachtzuster of nachtbroeder spreekt tot ieders verbeelding. Zij of hij is op de meest kwetsbare momenten in je leven een rots in de branding, de schouder om op te huilen en een glimp van hoop in de uitzichtloosheid. Deze verpleegkundige houdt eigen emoties in bedwang om jou te troosten. Zij of hij is ook een mysterie. Want zoals die er opeens was aan je bed, zo is de verpleegkundige ook zomaar weg aan het einde van de nachtdienst. In de documentaire Nachtzuster vertellen (ex)patiënten over hun ervaringen met een zorgverlener die ze nooit zullen vergeten.
Maar naast een ode aan de verpleegkundige is de documentaire Nachtzuster ook een verhaal over hoe de mens worstelt met zijn gevoelsleven tijdens de hachelijkste momenten in het leven. Vooral tijdens de lange ziekenhuisnachten hebben patiënten hun gevoel dikwijls niet meer onder controle. Ze verheerlijken de verpleegkundige, fantaseren er rijkelijk op los of worden zelfs verliefd op haar of hem. Afhankelijkheid wordt aanhankelijkheid. Bij het ochtendgloren is de magie weg en herinneren ze de verpleegkundige als een prettige koortsdroom. Sommige patiënten kunnen geen afscheid nemen en onderzoeken of de band ook standhoudt in het normale leven.
